เมื่อจิตวิญญาณของเราพัฒนาขึ้นวิญญาณและจิตใจของเราต้องการเดินทาง
และขึ้นสู่จิตสำนึกที่ขยายตัวของเรา (หรือจิตสำนึกที่สูงขึ้น)
ไม่เป็นความจริงหรือที่ตอนนี้คำพูดทางจิตวิญญาณ นักพูดที่สร้างแรงบันดาลใจและผู้คนที่ก้าวผ่านความยากลำบาก
เป็นแรงบันดาลใจให้เราและกระตุ้นอารมณ์เรามากขึ้นกว่าเดิมทำไม? เพราะความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจ
และในทางกลับกันคำพูดที่แสดงความกรุณาและความเห็นอกเห็นใจ กลายเป็นพลังสำหรับเรา
เราพยายามกรองสิ่งเหล่านี้มาเป็นเวลานานจนบางครั้งแม้แต่ปริมาณเพียงเล็กน้อยก็เปลี่ยนเราได้
และเราปรารถนาในปริมาณเล็กน้อยเหล่านั้น เพราะวิญญาณของเรามีความหมายที่จะขยาย
และพัฒนาบังคับให้จิตสำนึกของเราขยายออกทุกครั้ง มันเกิดขึ้นเมื่อเราคลายความยึดมั่นในอัตตา
ความภาคภูมิใจ ความเป็นตัวของตัวเอง และความกลัวที่จะถูกมองว่าอ่อนแอ (เพราะความเมตตาและเอาใจใส่ต่อผู้อื่น)
และในขณะที่เราทำเราก้าวข้ามไปสู่มุมมองที่เอนเอียงน้อยลงและเป็นสากลมากขึ้น นี่คือจิตสำนึกขยาย
นี่คือสภาวะที่จิตใจของเราก้าวไปไกลกว่าความอยากที่มี แต่ตัวเองเป็นศูนย์กลางด้วยเหตุนี้
เราจึงสามารถคิดถึงผู้อื่นในลักษณะที่กว้างขึ้น กีดกันความกังวลของการเอาใจใส่และความเห็นอกเห็นใจ
และในทางกลับกันทำให้ตัวเองเปิดใจที่จะเสียสละตนเอง
แม่ครูน้อย
Give a Reply