แสงไฟจากประภาคาร นำฝูงวิญญาณที่หลง

สิ่งที่เราประสบเมื่อเราเข้าถึงจิตสำนึกที่สูงขึ้นและขยายตัวภายในจิตสำนึกที่กว้างขวางขึ้น

เราสามารถเห็นได้ว่าพฤติกรรมของคนอื่นถูกขับเคลื่อนโดยสถานการณ์ของตนเอง

ซึ่งพวกเขาไม่สามารถแบ่งปันกับเราได้ เป็นผลให้เราเห็นว่าการกระทำของพวกเขาไม่ได้มุ่งตรงมาที่เรา

แต่เป็นการต่อสู้เพื่อถ่ายทอดและปราบปรามเสียงของ Inner Child ในเวลาเดียวกัน เมื่อเราขึ้นสู่จิตสำนึกที่สูงขึ้น

เราจะตระหนักถึงการสูญเสียของการสนทนาที่คนเหล่านี้ประสบกับ Inner Child ของพวกเขา ซึ่งตอนนี้กำลังเปล่งความเจ็บปวด

และความเจ็บปวดออกมาเมื่อเราตระหนักว่าการกระทำของผู้อื่น บุคคลและมวลชนไม่ได้กลายเป็นสิ่งที่ทำร้ายเราอีกต่อไป

แต่เป็นเสียงเรียกร้องในที่สาธารณะเพื่อให้ใครบางคนในระดับที่สูงขึ้นตระหนักถึงความทุกข์ทรมานของพวกเขา

และเข้ามาช่วยเหลือพวกเขา เมื่อไปถึงหน้าผาแห่งจิตสำนึกที่สูงขึ้นเราจะไม่เห็นหน้าผาที่สามารถต้านทานความกลัวความเจ็บปวด

และความก้าวร้าวที่เหยียดหยาม แต่เป็นประภาคารอีกแห่งที่สามารถนำทางฝูงวิญญาณที่หลงหายไปได้

ที่นั่นเราสามารถฟื้นความสามารถตามธรรมชาติของเราให้เข้าใจถึงความทุกข์ที่อยู่เบื้องหลังการ เรียกการร่ำไห้

และการกระทำของผู้คนที่อยู่รอบตัวเรา แทนที่จะส่งผลกระทบต่อพวกเราในระดับนี้เราสามารถเข้าใจได้ว่า

การตอบสนองที่เหมาะสมต่อมนุษยชาติของเราไม่ใช่การสะท้อนปฏิกิริยาไปสู่การกระทำ

แต่เป็นการให้พวกเขาเห็นความเห็นอกเห็นใจความเมตตาและความรัก

แม่ครูน้อย